۱۳۸۷ شهریور ۱, جمعه

U.S. Sees Much to Fear in a Hostile Russia

Begin pArSTools.com -->
News Analysis

By PETER BAKER
Published: August 21, 2008
The president of Syria spent two days this week in
Russia with a shopping list of sophisticated weapons he wanted to buy. The visit may prove a worrisome preview of things to come.
Skip to next paragraph
Related
In Georgia, a Claim Russia Is Making More Advances (August 22, 2008)
Russia Prevailed on the Ground, but Not in the Media (August 22, 2008)
Amid Conflict in Georgia, Somber Memories for Czechs (August 22, 2008)
If Russia’s invasion of Georgia ushers in a sustained period of renewed animosity with the West, Washington fears that a newly emboldened but estranged Moscow could use its influence, money, energy resources, United Nations Security Council veto and, yes, its arms industry to undermine American interests around the world.
Although Russia has long supplied arms to Syria, it has held back until now on providing the next generation of surface-to-surface missiles. But the Syrian president,
Bashar al-Assad, made clear that he was hoping to capitalize on rising tensions between Moscow and the West when he rushed to the resort city of Sochi to meet with his Russian counterpart, Dmitri A. Medvedev.
The list of ways a more hostile Russia could cause problems for the United States extends far beyond Syria and the mountains of Georgia. In addition to escalated arms sales to other anti-American states like Iran and Venezuela, policy makers and specialists in Washington envision a freeze on counterterrorism and nuclear nonproliferation cooperation, manipulation of oil and natural gas supplies, pressure against United States military bases in Central Asia and the collapse of efforts to extend cold war-era arms control treaties.
“It’s Iran, it’s the
U.N., it’s all the counterterrorism and counternarcotics programs, Syria, Venezuela, Hamas — there are any number of issues over which they can be less cooperative than they’ve been,” said Angela E. Stent, who served as the top Russia officer at the United States government’s National Intelligence Council until 2006 and now directs Russian studies at Georgetown University. “And of course, energy.”
Michael McFaul, a
Stanford University professor and the chief Russia adviser for Senator Barack Obama, the presumptive Democratic presidential nominee, said Russia appeared intent on trying to “disrupt the international order” and had the capacity to succeed. “The potential is big because at the end of the day, they are the hegemon in that region and we are not and that’s a fact,” Professor McFaul said.
Russia may yet hold back from some of the more disruptive options depending on how both sides play these next few weeks and months. Many in Washington hope Russia will restrain itself out of its own self-interest; Moscow, for instance, does not want Iran to have nuclear weapons, nor does it want the
Taliban to regain power in Afghanistan. Dmitri Rogozin, a hard-liner who serves as Russia’s ambassador to NATO, told the newspaper Izvestia this week that Moscow still wanted to support the alliance in Afghanistan. “NATO’s defeat in Afghanistan would not be good for us,” he said.
Moscow may also be checked by the desire of its economic elite to remain on the path to integration with the rest of the world. The main Russian stock index fell sharply in recent days, costing investors $10 billion — many with close ties to the circle of Prime Minister
Vladimir V. Putin.
Still, although the confrontation over Georgia had been building for years, the outbreak of violence demonstrated just how abruptly the international scene can change. Now Russia is the top focus in Washington and some veteran diplomats fret about the situation spiraling out of control.
“Outrage is not a policy,” said
Strobe Talbott, who was deputy secretary of state under President Clinton and is now the president of the Brookings Institution. “Worry is not a policy. Indignation is not a policy. Even though outrage, worry and indignation are all appropriate in this situation, they shouldn’t be mistaken for policy and they shouldn’t be mistaken for strategy.”
For Washington, there are limited options for applying pressure. Senator
John McCain, the presumptive Republican presidential nominee, wants to throw Russia out of the Group of 8 major powers. Such a move would effectively admit the failure of 17 years of bipartisan policy aimed at incorporating Russia into the international order.
Yet Washington’s menu of options pales by comparison to Moscow’s. Masha Lipman, an analyst at the Carnegie Moscow Center, said “there’s a lot more” that the United States needed from Russia than the other way around, citing efforts to secure old Soviet nuclear arms, support the war effort in Afghanistan and force Iran and North Korea to give up nuclear programs. “Hence Russia has all the leverage,” she said.
In forecasting Russia’s potential for causing headaches, most specialists look first to Ukraine, which wants to join NATO. The nightmare scenario circulating in recent days is an attempt by Moscow to claim the strategic Crimean peninsula to secure access to the Black Sea. Ukrainian lawmakers are investigating reports that Russia has been granting passports en masse to ethnic Russians living in Crimea, a tactic Moscow used in the Georgian breakaway republics of South Ossetia and Abkhazia to justify intervention to protect its citizens.
Arms sales, as Mr. Assad’s visit underscored, represent another way Russia could create problems. Israeli and Western governments have already been alarmed about reports that the first elements of the Russian-built S-300 antiaircraft missile system are now being delivered to Iran, which could use them to shoot down any American or Israeli planes that seek to bomb nuclear facilities should that ever be attempted.
While Mr. Rogozin expressed support for assisting NATO in the war in Afghanistan, other officials have warned darkly about cutting off ties with NATO. The two sides have already effectively suspended any military cooperation programs. But Russia could also revoke its decision in April to allow NATO to send nonlethal supplies overland through its territory en route to Afghanistan.
Russia could also turn up pressure on Kyrgyzstan to evict American forces that support operations in Afghanistan and could block any large-scale return to Uzbekistan, which expelled the Americans in 2005. “The argument would be, ‘Why help NATO?’ ” said Celeste A. Wallander, a Russia scholar at Georgetown’s School of Foreign Service.
Even beyond the dispute over Iran, Russia could obstruct the United States at the United Nations Security Council on a variety of other issues. Just last month, Russia vetoed sanctions against Zimbabwe’s government, a move seen as a slap at Washington.
“If Russia’s feeling churlish, they can pretty much bring to a grinding halt any kind of coercive actions, like economic sanctions or anything else,” said Peter D. Feaver, a former strategic adviser at the
National Security Council.
Russia could also accelerate its withdrawal from arms control structures. It already has suspended the Conventional Forces in Europe treaty to protest American missile defense plans and threatened to pull out of the Intermediate-Range Nuclear Forces treaty. Renewed tension could fray a recently signed civilian nuclear cooperation agreement and doom negotiations to extend soon-to-expire strategic arms control verification programs.
“Ironically, since the collapse of the Soviet Union, there’s always been the concern about Russia becoming a spoiler,” said Ms. Stent, of Georgetown, “and now we could see the realization of that
.”

۱۳۸۷ مرداد ۲۹, سه‌شنبه

زبان بی بیان

Begin pArSTools.com -->


دانش آموزان بعد از گذراندن دوره دبستان با کتاب های درسی آموزش زبان های انگلیسی و عربی آشنا می شوند. در دوره سه ساله راهنمایی و چهارساله دبیرستان کتاب عربی و انگلیسی یکی از درس های ثابت هر ساله است و کتابی مخصوص به خود دارد.
زبان های خارجی چند دهه است که جزو ثابت دوره های آموزشی در مدارس ایران است اما عجیب است که خیل عظیم دانش آموزان بعد از گذراندن دوره ١٢ ساله و پایان دوره دبیرستان، از خواندن و درک زبان انگلیسی عاجزند و نمی توانند به این زبان سخن بگویند.
این وضعیت مختص زبان انگلیسی نیست، زبان عربی سرنوشتی به مراتب بدتر دارد. با آنکه در سه دهه گذشته توجه بیشتری به این زبان در مدارس ایران شده اما کمتر دانش آموزی را می توان دید که بتواند با آموخته های مدرسه، نیازهای روزمره اش را برطرف کند.
کمتر خانواده ای بر آموزش و پرورش خرده می گیرد که چرا بچه اش در طول نزدیک به هفت سال خواندن کتاب های زبان در مدرسه، چیزی از زبان های خارجی یاد نگرفته است؟
این نکته در مورد طلاب علوم دینی هم صدق می کند که بسیاری از آنها پس از سالها عربی خواندن و حتی نوشتن به دشواری می توانند در یک کشور عرب زبان نیازهای روزمره خود را برآورند.
به نظر می رسد خانواده ها با فرستادن بچه ها به کلاس های آموزش زبان در مقابل این ضعف آموزشی واکنش نشان داده اند. در سال های اخير رسم شده که خانواده های ایرانی، بچه های خود را به کلاس های زبان خارجی به خصوص انگلیسی می فرستند.
تقاضای زیاد برای یادگیری زبان خارجی باعث شده تا آموزشگاه های فراوانی در سراسر ایران برای آموزش زبان تشکیل شود. در شهر بزرگی مثل تهران تعداد این آموزشگاه ها خیلی بیشتر است.
آموزش زبان حالا در ردیف یکی شغل های تقریبا پردرآمد است و هر چه آموزشگاه ها مشهورتر و نام ونشان دار تر باشند، هزینه آموزشی آنها نیز بیشتر است.
برای شرکت در کلاس آموزش زبان برخی آموزشگاه ها باید ماه ها منتظر ماند.
در کنار این آموزشگاه ها، شیوه های دیگری نیز برای آموزش زبان وجود دارد. بسیاری از خانواده ها برای بچه هایشان معلم سر خانه می گیرند تا در درسهایی مثل ریاضی، فیزیک، شیمی، موسیقی، و زبان به فرزندانشان کمک کنند.
درواقع می توان گفت که این بچه ها در یک روز دو بار مدرسه می روند؛ یک بار صبح به مدرسه آموزش و پرورش و یک بار عصر به مدرسه خانگى.
نیلوفر بیات دردو گزارش مصور بالا درمورد شیوه و مشکلات آموختن زبان در ایران با دست اندرکاران و زبان آموزان صحبت کرده است.



۱۳۸۷ مرداد ۲۸, دوشنبه

new_york_times

Begin pArSTools.com -->

:http://www.nytimes.com/2008/08/18/world/europe/18tblisi.html

By SABRINA TAVERNISE and MATT SIEGEL
Published: August 17, 2008
TSKHINVALI, Georgia — Russian authorities have given Western journalists little or no access to villages that have been looted and burned in Russian-controlled areas of South Ossetia and northern Georgia, making a full public accounting of the aftermath of the violence here all but impossible.
Foreign journalists in the Russian-controlled part of the conflict zone are driven in trucks, buses and armored personnel carriers from Vladikavkaz, in Russia, to Tskhinvali, the capital of South Ossetia, but are not allowed to stop and get out in any of the villages along the way.
The Russians say the limitations are to keep foreign reporters safe. Ossetians, they say, are angry with the West because they see it as having sided with Georgia in the conflict, and Russian officials argue it is not safe to go without an escort.
The issue is not just theoretical. Russia has claimed that Georgia committed genocide in Tskhinvali. The Georgians, for their part, have accused the Russians and Ossetians of a calculated campaign of cleansing. None of those claims can be independently checked, because the Russian government is not allowing foreign journalists into the areas.
Alexander Lomaya, secretary of Georgia’s National Security Council, said on Sunday that the Russians had been helpful with emergency issues, such as evacuating elderly people from destroyed villages. But he said that they had painted themselves into a corner by insisting there had been a genocide.
“Now they are facing problems in revealing what really happened,” he said. “How will they explain to the outside world that thousands were not killed after all?”
Russian journalists are allowed to move around freely. Dmitry Steshin, a reporter for the Russian daily Komsomolskaya Pravda, drove down through the scorched villages on Saturday. He was not stopped at a single checkpoint. He was shocked at the level of destruction.
“They just don’t want you to see that all the Georgian homes have been burned down,” he said. “It’s really as simple as that.”
Foreign reporters are reduced to riding in convoys and looking out the window of an armored personnel carrier. Before allegations of looting and ethnic violence against Georgian villages began, reporters were allowed to look out of the top of their armored personnel carrier on Aug. 12, one of the worst days of the looting. But several days later, the hatch was closed. Officials cited safety concerns.
Even Russian journalists complained about the restrictions placed on them. “I really think the problem isn’t the Kremlin,” said a Russian reporter in Tskhinvali, who spoke on the condition of anonymity because of the delicacy of the issue. “In the beginning, before the military completely took over here, access was much easier for everyone.”
Not everyone in the government is comfortable with the decision to bar Western journalists. A Kremlin official speaking on the condition of anonymity discussed the tensions that appeared to be in play behind the scenes. “It’s a question of mentality,” he said. “If it was up to me, you’d be in those villages tomorrow.”

نکته هاي طلايي در يادگيري مکالمه زبان انگليسي

Begin pArSTools.com -->


گروه دانشگاه-يادگيري مکالمه زبان انگليسي به شکل مطلوب، آرزوي هرفردي است. چه آنها که انگيزه خاصي براي استفاده از اين توانايي دارند، مثل سفر به خارج، ادامه تحصيل يا استخدام در يک موسسه خارجي ويا صرفا از روي علاقه و ايجاد ارتباط با جامعه جهاني.همگان بر اين اعتقاد هستند که آموزش هاي زبان در مدارس و دانشگاه هاي ايران کمکي به مکالمه نمي کند و اطلاعات مربوطه صرفا در محدوده گرامر يا ترجمه متون خلاصه مي شود.برخي از خانواده هاي ايراني هم چون به سختي يادگيري زبان در بزرگسالي واقف هستند، فرزندان خود را از همان سال هاي ابتدايي در کلاس هاي ويژه ثبت نام مي کنند.اما بزرگسالان که فرصت شرکت در کلاس را داشته باشند، هميشه به دنبال يک مرکز معتبر هستند و شايد چندين آموزشگاه را تجربه کرده باشند. اما چون صرفا در کلاس حضور به هم مي رسانند و وقتي براي تمرين هاي هفتگي و مطالعه قبل از کلاس نمي گذارند، عملا به جايي نمي رسند.برخي نيز که کار و شغل روزمره اجازه حضور در کلاس را نمي دهد، با خريد انواع کتاب ها و نوارها، تصميم مي گيرند که در منزل يا خودرو، شخصا اقدام به يادگيري کنند که چون اجبار و ضرب العجلي برايشان نيست، به مرور از خير اين شيوه مي گذرند و مجموعه اي از کتاب و سي دي و نوار روي دستشان مي ماند.آنچه که در اين مطلب قصد بيان آن را داريم اشاره به نکته هاي کليدي و طلايي در يادگيري مکالمه زبان است که بر اساس تجربه هاي مختلف بدست آمده است.
سه شرط اصلي براي يادگيري مکالمه زبان:
- انگيزه: تصميم خود را بگيريد! به چه منظوري مي خواهيد زبان ياد بگيريد؟ اگر مصمم هستيد، آغاز کنيد وگرنه وقتتان را تلف خواهيد کرد!
- وقت و انرژي: يادگيري زبان يک کار ممتد و وقت گير است و نبايد بين بخش هاي مختلف آن فاصله انداخت، پس دقيقا مشخص کنيد در طول هفته چه زمانهايي را براي يادگيري مکالمه اختصاص مي دهيد.
- محيط مناسب: هنگام يادگيري زبان بايد فضاي مناسب و ساکتي رو در نظر داشته باشيد تا از تمرکز لازم برخوردار شويد.روي مکان هاي شلوغ يا ماشين و غيره زياد حساب نکنيد.
شنوايي مهمترين و بهترين روش
مهمترين و مفيدترين روش يادگيري مکالمه، شنوايي است. هر چه از روش شنوايي بيشتر استفاده کنيد سرعت يادگيريتان بيشتر مي شود. حال چگونه بايد نوار ها را گوش کنيم:- به هيچوجه قبل از آنکه براي چند بار نوار درس مورد نظر را گوش نکرده ايد، سراغ خواندن متن آن نرويد. چون اگر ابتدا متن درس را بخوانيد، ممکن است برخي کلمات را غلط تلفظ کنيد و اين اشتباه دائم با شما خواهد ماند. پس اول نوار را گوش کنيد، بعد متن را بخوانيد.هر درس را حتي تا 100 بارهم بايد گوش کنيم! بله تعجب نکنيد، اگر مايل هستيد اعتماد به نفس لازم در مکالمه را بدست بياوريد، هر درس را آنقدر گوش مي دهيد تا حفظ شويد. مي توان گفت کليدي ترين موضوع در مکالمه همين باشد. شما بايد متن درس ها را حفظ کنيد. بعد با خاموش کردن نوار سعي کنيد مثل گوينده آن متن را تکرار کنيد. بزرگترين لذت شما زماني است که يک پاراگراف طولاني را از بر بگوييد!فقط با استفاده از هدفون نوار گوش کنيم. به دو دليل،اول ينکه توانمنديهاي يادگيري انسان به نسبت 60 و 40 درصد بين بينايي و شنوايي تقسيم مي شود. اگر بخواهيم توان بينايي ما به کمک شنوائيمان بيايد، بايد چشمهايمان را ببنديم،( تصور کنيد در جايي نشسته و با کسي صحبت مي کنيد، همکارتان به شما نزديک مي شود و در گوش شما مطلبي را توضيح مي دهد.. در آن لحظه که داريد به مطلب او گوش مي کنيد، به کجا نگاه مي کنيد؟ با اينکه چشمانتان باز است، اما در واقع به هيچ جا نگاه نمي کنيد چون تمام هوش و حواس شما به فهميدن حرف هاي او معطوف است!) هدفون نيز نوعي پچ پچ در گوش شماست که باعث مي شود توجه شما به طور کامل به گفتار نوار و گوينده جلب شود.دوم اينکه صدايي که از هدفون در مي آيد به دليل نزديکي به پرده گوش انسان، براي مدتها در محدوده ورودي گوش باقي مي ماند و در يک حرکت رفت و برگشت مرتب تکرار مي شود و شما سود بيشتري از آن مي بريد!اگر سي دي تصويري هم مي بينيد بايد همانند سينما فضا را تاريک کنيد تا هيچ چيز ديگري توجه شما را به هم نزند.در مرحله بعد وقتي با خواندن متن به طور کامل با بحث آشنا شديم، بايد صداي خود را ضبط کنيم. يک نوار خالي آماده کنيد و هر متني را که حفظ کرديد، بدون نگاه کردن به کتاب، در آن ضبط کنيد. البته در ابتدا اين کار سخت خواهد بود اما اگر بخشي را فراموش کرديد، به جاي مراجعه به کتاب، مجددا آن بخش را گوش کنيد. بعد دوباره صداي خود را ضبط کنيد. تازه وقتي به صداي خود گوش کرديد خواهيد فهميد چقدر در لهجه و تلفظ کلمات پيشرفت کرده ايد..! فراموش نکنيد براي رسيدن به لهجه مناسب، شما بايد همانند يک مقلد صدا يا يک بازيگر تئاتر، نحوه گويش گوينده را تقليد کنيد. حتي اگر طرف يک پيرزن يا بچه باشد مثل او حرف بزنيد. توجه داشته باشيد، اگر سعي کنيد دقيقا مثل نوار حرف بزنيد، کلمات بيشتري به خاطرتان مي آيد، چون شما دقيقا هماني را مي گوييد که شنيده ايد!!، اما اگر با لهجه خودتان حرف بزنيد، ديگر شنيده هاي شما دردي را دوا نمي کند، چون ذهن شما، آنها را چيز ديگري فرض مي کند.بهترين تمرين گفتار، در مقابل آينه است. در اين روش اعتماد به نفس خود را نيز تقويت مي کنيد.نکته قابل توجه اين که کساني که مرتب به شما توصيه مي کنند، زياد نوار يا راديو گوش دهيد يا فيلم زبان اصلي ببينيد، درست مي گويند، اما اينکار به گفتار شما کمکي نمي کند بلکه تنها فايده اش، آشنايي گوش شما با فرکانس هاس ويژه مکالمه زبان است. حتي اگر معني کلمات را نفهميد، باز هم گوش کنيد.. بعدا که با معاني آشنا شديد، ذهن شما همانند پازل اين کلمات را کنار هم قرار مي دهد و برداشت لازم را از گفتار به عمل مي آورد. تمرين، گرامر، ديکته، حفظ لغت و جمله سازي،همه اين موارد را فراموش کنيد.در مراحل اوليه يادگيري مکالمه، اجبار نداشته باشيد که تمرين حل کنيد، ديکته بنويسيد، گرامر کار کنيد.فقط گوش کنيد، حفظ کنيد و صداي خود را ضبط کنيد.. تا آنجا پيش رويد که از لهجه و سرعت گفتار خود راضي شويد.پرداختن به بحث گرامري، شما را از هدفتان دور مي کند.شما در حين حفظ مطلب، به طور ناخودآگاه گرامر را هم رعايت مي کنيد و اين روش ماندگار تر است تا اينکه با هدف قبلي بخواهيد نکته هاي گرامري را در جملات خود بکار ببريد.به دنبال يادگيري يا حفظ لغات هم نباشيد. با ديکشنري خداحافظي کنيد.! شما فقط جملات يا عبارت ها را ياد مي گيريد نه کلمات. هزاران هزار کلمه هم که بلد باشيد اگر نتوانيد در جمله بکار ببريد، به چه دردتان مي خورد؟ به ياد داشته باشيد ما نبايد خودمان جمله بسازيم بلکه جملات آماده را حفظ مي کنيم.فراموش نکنيد، شما فقط و فقط جملاتي را مي توانيد در گفتار خود بکار ببريد که قبلا عين آن را خوانده يا شنيده باشيد! در غير اينصورت مثل يک دانش آموز با ادب، بگوييد هنوز نخونديم آقا...! اگر تلاش کنيد که يک جمله جديد بسازيد يعني به طور کلي عکس روش مورد نظر ما عمل مي کنيد. آيا وقتي شما فارسي حرف مي زنيد جمله سازي مي کنيد؟ قطعا جواب منفي است براي اينکه جملاتي که مي خواهيد بگوييد قبلا بارها خوانده ايد يا بگوشتان آشناست.خيالتان راحت باشد، آنقدر جمله هاي متعدد حفظ خواهيد کرد که نياز به جمله سازي پيدا نمي کنيد.مکالمه زبان را وارد زندگي خود کنيديکي از اشتباهات بزرگ شيوه تدريس زبان در مدارس ما، تفاوت آن با نحوه حرف زدن يک نوزاد است. وقتي فرزند شما متولد مي شود اولين کلماتي که با آنها آشنا مي شود، بعد از بابا و ماما، افعال امر هستند، مثل بيا، بشين، دست نزن، جيزه!، دهنتو باز کن، بگو ماما، بخند و....اما ما در مدارس با جملات کامل خبري شروع مي کنيم teacher a is He!، stubent a am Iاين موضوع را مي توان بزرگترين نقص نظام آموزش زبان انگليسي در مدارس دانست. تحصيلکردگان دانشگاهي ما هنوز نمي توانند فرق بين get، take و put را بخوبي درک کنند، چون تنها با کاربرد امري اين افعال جايگاه واقعي آنها مشخص مي شود.
چند پيشنهاد:
چند شب پشت سر هم در حاليکه اعضاي خانواده شما متوجه نيستند، ضبط صوت خود را روشن کنيد تا مکالمات عادي افراد داخل منزل( مثلا حين صرف شام) ضبط شود.در مرحله بعد تمام جملات رد و بدل شده بين اعضاي خانواده را از روي نوار در دفتر خود بنويسيد. چون چند شب پشت سر هم ضبط کرده ايد، خواهيد ديد که برخي جمله ها تکراري است، انها را حذف کنيد.- به کمک استاد خود يا يک کسي که زبان خوبي دارد، اين جملات را تر جمه کنيد.- جملات را حفظ کنيدهمين...الان شما قادر هستيد با همين جملاتي که حفظ کرديد در منزل انگليسي حرف بزنيد!!! چون گفتار هاي خانوادگي و روزمره ما بسيار محدود و اکثرا تکراري هستند.
از اين شاخه به آن شاخه نپريد، روش هاي گوناگون را امتحان نکنيد، انواع نوارها و کتابها را نخريد.. تنها يک مجموعه کتاب و نوار را تهيه و با همان ها شروع کنيد. برخي يادداشت ها و تذکر هاي ي روزمره خود را انگليسي بنويسيد...تذکرات به خودتان...دوستان يا اعضاي خانواده..قوانين منزل يا محل کار..جملات کوچکي هستند ولي هميشه يادتان مي ماند. ترجمه متون را از طريق يادگيري مکالمه انجام دهيد...مکالمه شما که پيشرفت کند خود بخود در ترجمه هم موفق مي شويد.نکته آخر: در جاي جاي محل کار و منزل خود جملات مهم را بنويسيد و نصب کنيد تا هر روز در مقابل چشمانتان باشد جمله..نه لغت!!!

۱۳۸۷ مرداد ۲۷, یکشنبه

گزارشي درباره چالش هاي موجود بين پدران و مادران ژاپني با آموزش وپرورش ژاپن

Begin pArSTools.com -->

اختلاف بر سر آموزش انگليسي است!

با آنكه ژاپن پيرترين جمعيت جهان را دارد، اما يادگيرندگان زبان انگليسي در آن، جوان تر از هميشه اند.امروزه آموزش زبان انگليسي به كودكان خردسال پيش دبستاني، در ژاپن مد روز شده است. پدران و مادران ژاپني كه از روند اصلاحات آموزشي در كشورشان دل خوشي ندارند، كودكان خود را پيش از آنكه راه رفتن ياد بگيرند، به آموختن زبان انگليسي وامي دارند و بدين ترتيب، صنعتي چند ميليون دلاري را كه شامل مواد آموزشي زبان انگليسي و تدريس است، رونق مي دهند.بر اساس گزارش مؤسسه تحقيقاتي يانو، آموزش مكالمه زبان انگليسي به كودكان پيش دبستاني و نوجوانان كوچك تر از پانزده سال در سال ۲۰۰۴ ، ۷۶۸ ميليون دلار درآمد توليد كرده است. پدران و مادران ژاپني در همين سال ۳۸۸ ميليون دلار صرف كتاب هاي آموزش زبان انگليسي، نوارهاي كاست، بازي ها و ساير مواد آموزشي كرده اند. بر اساس آخرين بررسي سازمان «بنس» كه عهده دار مدارس زنجيره اي زبان انگليسي و توليد مواد آموزشي در ژاپن است، ۱۴درصد خانوارهايي كه كودك خردسال پيش دبستاني دارند، كودكان خود را به كلاس هاي انگليسي مي فرستند. ۲۱درصد كودكان پنج ساله ژاپني هم در حال آموختن زبان انگليسي اند. گفتني است اين ميزان در سال ۲۰۰۰ فقط ۶درصد بوده است و در كل كشور فقط ۱۴۰ مدرسه آموزش انگليسي دائر بوده است.از آنجا كه مقام هاي آموزش وپرورش ژاپن و معلمان اين كشور در مقابل درخواست مردم در خصوص افزايش حجم آموزش زبان انگليسي در مدارس ابتدايي و كودكستان ها ايستادگي مي كنند، پدران و مادران ژاپني ناچارند كودكان خود را براي يادگيري زبان انگليسي به كلاس هاي خصوصي بفرستند اما اين كلاس ها نيز كيفيت چنداني ندارند و از حوزه نظارت و كنترل وزارت آموزش وپرورش خارجند.كيت جاكوبن- مدير آموزش كودكستان بين المللي هيرو در منطقه مدرن و پرزرق و برق آزابو در توكيو- مي گويد: پدران و مادران بايد براي نام نويسي فرزندانشان در اين كلاس ها، با احتياط و دقت فراوان عمل كنند. در اين كودكستان كه هميشه حدود ۴۰ كودك يك تا پنج ساله در فهرست انتظار آن قرار دارند، فقط معلمان با تجربه و صلاحيت دار استخدام مي شوند. جاكوبسن در ادامه مي گويد: به راه انداختن چنين كلاس هايي، هم از روي علاقه و هم به خاطر كسب درآمد است. به نظر مي رسد كه بسياري از اين كلاس ها، برنامه مشخصي براي آموزش زبان انگليسي ندارند. با اين حال اطمينان دارم كه منفعت كودكان را در نظر مي گيرند اما برخي ديگر بسيار شبيه مهدكودك اند و جز اسباب بازي هاي گوناگون و سرگرمي ها، چيز ديگري براي عرضه به كودكان ندارند.برخي از پدران و مادران ژاپني، يادگيري زبان انگليسي را براي كودكان خود ضروري مي دانند و معتقدند كه فرزندانشان در صورت دانستن زبان انگليسي در آينده، بخت ورود به دانشگاه هاي معتبر و درجه يك و ورود به حرفه هاي پزشكي، وكالت يا مشاغل سطح بالاي دولتي را خواهند داشت. اما به نظر مي رسد كه افزايش شمار مدارس خصوصي و كلاس هاي آموزش زبان انگليسي بيشتر براي رفع نياز پدران و مادراني است كه سودايي بيش از موفقيت تحصيلي فرزندانشان در سر مي پرورانند.يوكاري توميناگا، زن خانه دار سي و شش ساله ژاپني است كه پسرش ماناتو را به تازگي در كلاس هاي انگليسي كه يكي از همسايه هاي نيوزيلندي آنان به راه انداخته نام نويسي كرده است. او بيم دارد كه چنانچه كودكش آموختن زبان انگليسي را از سن ۱۲سالگي در مدارس دولتي آغازكند، از نظر ذهني و اجتماعي دچار عقب ماندگي شود.او درباره آموزش زبان انگليسي در مدارس مي گويد: ژاپني ها چند سال در مدرسه انگليسي مي خوانند، اما نمي توانند به خوبي به اين زبان صحبت كنند، بنابراين من نمي خواهم وقتي پسرم بزرگ شود، همين مشكل را داشته باشد. پسرم در كلاس انگليسي فقط انگليسي ياد نمي گيرد، بلكه با ساير مردمان و فرهنگ ها هم آشنا مي شود و اين برايش خيلي جالب است. مسلماً من هم دوست دارم پسرم در آينده در يك دانشگاه خوب درس بخواند. اما دانستن زبان انگليسي در بزرگسالي، فرصت هاي زيادي در اختيارش قرار مي دهد. وزارت آموزش وپرورش ژاپن در سال ۲۰۰۲ به مدارس ابتدايي اجازه داد كه در بخشي از كلاس هاي دروس جامع خود، فعاليت هاي آموزشي مبتني بر زبان انگليسي را بگنجاند. اكنون اين برنامه در بيش از نوددرصد از ۲۲۴۸۱ مدرسه ابتدايي ژاپن، اجرا مي شود اما اين برنامه كه فقط شامل ديدارهاي گاهگاهي با انگليسي زبانان است، از نظر بسياري از دانش آموزان ناكافي است.پيشنهاد وزير آموزش وپرورش ژاپن در خصوص اجباري كردن آموزش زبان انگليسي در مدارس ابتدايي، مورد پسند بسياري از مردم قرار گرفت اما آموزگاران و دستگاه اداري آموزش وپرورش، روي خوشي به اين پيشنهاد نشان نداد. بر اساس نظرسنجي هاي دولت ژاپن، در حالي كه بيش از ۷۰درصد پدران و مادران با اين پيشنهاد موافقند، فقط ۳۶درصد معلمان نسبت به آن نظر مساعد دارند.پروفسور كازوكوناكاجيما- استاد آموزش دوزبانه دانشگاه مطالعات خارجي ناگويا- در اين باره مي گويد: دعوت كردن از يك معلم خارجي براي حضور در مدرسه (چند بار در طول سال) كار درستي است اما موجب پيشرفت مهارت هاي زباني شاگردان نمي شود.رشد آموزش زبان انگليسي در كودكستان ها و مراكز پيش دبستاني ژاپن، اين بحث را به ميان آورده كه كودكان خردسال قادرند زبان خارجي را همزمان با مسلط شدن بر زبان مادري شان فرا گيرند.پروفسور ناكاجيما نيز با اين موضوع موافق است، اما مي گويد: ما مي توانيم در سنين خردسالي به كودكان خود انگليسي ياد بدهيم اما تكليف ما با نظام آموزشي چيست؟ نظام آموزشي ژاپن به گونه اي است كه امكان قرارگرفتن كودكان در محيط يادگيري زبان انگليسي را فراهم نمي كند. اين استاد در ادامه مي افزايد: توجه صرف به آموزش زبان انگليسي كار اشتباهي است. زبان بايد در تمامي فعاليت هاي مدرسه مانند نقاشي، آوازخواندن و غيره گنجانده شود. كودكان بعداً لغت ها و عبارت ها را فرامي گيرند. يادگيري زبان انگليسي براي كودكان تفاوتي با يادگيري زبان مادري شان (ژاپني) ندارد. يوچي ايشي زوكا- يكي از مسئولان بخش آموزش پيش دبستاني وزارت آموزش وپرورش ژاپن- مي گويد: مراكز آموزش پيش دبستاني دولت مجازند برنامه هايي براي آموزش زبان انگليسي به كودكان، ترتيب دهند اما فقط تا حد معيني اجازه آموزش زبان انگليسي را دارند. او در ادامه مي گويد: ما با آموزش زبان انگليسي مخالف نيستيم. به ويژه در برخي از بخش هاي كشور كه ارتباط مردم با خارجي ها زيادتر است، دانستن زبان انگليسي ضروري به نظر مي رسد. شماري از مردم اصرار دارند كه زبان انگليسي در دوره پيش دبستاني هم بايد جزو درس هاي اصلي باشد اما چون درس زبان انگليسي جزو درس هاي دوره ابتدايي ژاپن نيست، بنابراين وقفه اي شش ساله بين يادگيري زبان در دوره پيش دبستاني و ازسرگيري آن در دوره راهنمايي به وجود مي آيد. از اين گذشته، مدارس ابتدايي هم درخواست گنجاندن آموزش زبان انگليسي در برنامه درسي را به ما اعلام نكرده اند. با اين حال اگر قرار شود زبان انگليسي جزو برنامه درسي دوره پيش دبستاني باشد، خود من با آن مخالفم زيرا معتقدم كه اين امر بر توانايي كودكان براي يادگيري زبان ژاپني و ساير دروس، تأثير خواهد گذاشت. كودكان در درجه اول بايد بر زبان مادري شان تسلط پيدا كنند و بعد از آن بقيه درس ها از جمله انگليسي را فراگيرند.اين اعتقاد كه كودكان توانايي يادگيري دو زبان را به طور همزمان ندارند، از نظر بسياري از پدران و مادران ژاپني مردود شمرده مي شود. براي مثال، تومي ناگا- مادر جوان ژاپني - با يادآوري زماني كه كودك دو سال و نيمه اش او را «مامي» خطاب كرده مي گويد: كودك من فقط چند كلمه انگليسي بلد است. من و شوهرم در خانه به زبان ژاپني صحبت مي كنيم. بنابراين من اصلاً نگران اين نيستم كه آموزش زبان انگليسي به فراگيري زبان مادري اش لطمه بزند
.منبع: اجوكيشين گاردين