Begin pArSTools.com -->
اختلاف بر سر آموزش انگليسي است!
با آنكه ژاپن پيرترين جمعيت جهان را دارد، اما يادگيرندگان زبان انگليسي در آن، جوان تر از هميشه اند.امروزه آموزش زبان انگليسي به كودكان خردسال پيش دبستاني، در ژاپن مد روز شده است. پدران و مادران ژاپني كه از روند اصلاحات آموزشي در كشورشان دل خوشي ندارند، كودكان خود را پيش از آنكه راه رفتن ياد بگيرند، به آموختن زبان انگليسي وامي دارند و بدين ترتيب، صنعتي چند ميليون دلاري را كه شامل مواد آموزشي زبان انگليسي و تدريس است، رونق مي دهند.بر اساس گزارش مؤسسه تحقيقاتي يانو، آموزش مكالمه زبان انگليسي به كودكان پيش دبستاني و نوجوانان كوچك تر از پانزده سال در سال ۲۰۰۴ ، ۷۶۸ ميليون دلار درآمد توليد كرده است. پدران و مادران ژاپني در همين سال ۳۸۸ ميليون دلار صرف كتاب هاي آموزش زبان انگليسي، نوارهاي كاست، بازي ها و ساير مواد آموزشي كرده اند. بر اساس آخرين بررسي سازمان «بنس» كه عهده دار مدارس زنجيره اي زبان انگليسي و توليد مواد آموزشي در ژاپن است، ۱۴درصد خانوارهايي كه كودك خردسال پيش دبستاني دارند، كودكان خود را به كلاس هاي انگليسي مي فرستند. ۲۱درصد كودكان پنج ساله ژاپني هم در حال آموختن زبان انگليسي اند. گفتني است اين ميزان در سال ۲۰۰۰ فقط ۶درصد بوده است و در كل كشور فقط ۱۴۰ مدرسه آموزش انگليسي دائر بوده است.از آنجا كه مقام هاي آموزش وپرورش ژاپن و معلمان اين كشور در مقابل درخواست مردم در خصوص افزايش حجم آموزش زبان انگليسي در مدارس ابتدايي و كودكستان ها ايستادگي مي كنند، پدران و مادران ژاپني ناچارند كودكان خود را براي يادگيري زبان انگليسي به كلاس هاي خصوصي بفرستند اما اين كلاس ها نيز كيفيت چنداني ندارند و از حوزه نظارت و كنترل وزارت آموزش وپرورش خارجند.كيت جاكوبن- مدير آموزش كودكستان بين المللي هيرو در منطقه مدرن و پرزرق و برق آزابو در توكيو- مي گويد: پدران و مادران بايد براي نام نويسي فرزندانشان در اين كلاس ها، با احتياط و دقت فراوان عمل كنند. در اين كودكستان كه هميشه حدود ۴۰ كودك يك تا پنج ساله در فهرست انتظار آن قرار دارند، فقط معلمان با تجربه و صلاحيت دار استخدام مي شوند. جاكوبسن در ادامه مي گويد: به راه انداختن چنين كلاس هايي، هم از روي علاقه و هم به خاطر كسب درآمد است. به نظر مي رسد كه بسياري از اين كلاس ها، برنامه مشخصي براي آموزش زبان انگليسي ندارند. با اين حال اطمينان دارم كه منفعت كودكان را در نظر مي گيرند اما برخي ديگر بسيار شبيه مهدكودك اند و جز اسباب بازي هاي گوناگون و سرگرمي ها، چيز ديگري براي عرضه به كودكان ندارند.برخي از پدران و مادران ژاپني، يادگيري زبان انگليسي را براي كودكان خود ضروري مي دانند و معتقدند كه فرزندانشان در صورت دانستن زبان انگليسي در آينده، بخت ورود به دانشگاه هاي معتبر و درجه يك و ورود به حرفه هاي پزشكي، وكالت يا مشاغل سطح بالاي دولتي را خواهند داشت. اما به نظر مي رسد كه افزايش شمار مدارس خصوصي و كلاس هاي آموزش زبان انگليسي بيشتر براي رفع نياز پدران و مادراني است كه سودايي بيش از موفقيت تحصيلي فرزندانشان در سر مي پرورانند.يوكاري توميناگا، زن خانه دار سي و شش ساله ژاپني است كه پسرش ماناتو را به تازگي در كلاس هاي انگليسي كه يكي از همسايه هاي نيوزيلندي آنان به راه انداخته نام نويسي كرده است. او بيم دارد كه چنانچه كودكش آموختن زبان انگليسي را از سن ۱۲سالگي در مدارس دولتي آغازكند، از نظر ذهني و اجتماعي دچار عقب ماندگي شود.او درباره آموزش زبان انگليسي در مدارس مي گويد: ژاپني ها چند سال در مدرسه انگليسي مي خوانند، اما نمي توانند به خوبي به اين زبان صحبت كنند، بنابراين من نمي خواهم وقتي پسرم بزرگ شود، همين مشكل را داشته باشد. پسرم در كلاس انگليسي فقط انگليسي ياد نمي گيرد، بلكه با ساير مردمان و فرهنگ ها هم آشنا مي شود و اين برايش خيلي جالب است. مسلماً من هم دوست دارم پسرم در آينده در يك دانشگاه خوب درس بخواند. اما دانستن زبان انگليسي در بزرگسالي، فرصت هاي زيادي در اختيارش قرار مي دهد. وزارت آموزش وپرورش ژاپن در سال ۲۰۰۲ به مدارس ابتدايي اجازه داد كه در بخشي از كلاس هاي دروس جامع خود، فعاليت هاي آموزشي مبتني بر زبان انگليسي را بگنجاند. اكنون اين برنامه در بيش از نوددرصد از ۲۲۴۸۱ مدرسه ابتدايي ژاپن، اجرا مي شود اما اين برنامه كه فقط شامل ديدارهاي گاهگاهي با انگليسي زبانان است، از نظر بسياري از دانش آموزان ناكافي است.پيشنهاد وزير آموزش وپرورش ژاپن در خصوص اجباري كردن آموزش زبان انگليسي در مدارس ابتدايي، مورد پسند بسياري از مردم قرار گرفت اما آموزگاران و دستگاه اداري آموزش وپرورش، روي خوشي به اين پيشنهاد نشان نداد. بر اساس نظرسنجي هاي دولت ژاپن، در حالي كه بيش از ۷۰درصد پدران و مادران با اين پيشنهاد موافقند، فقط ۳۶درصد معلمان نسبت به آن نظر مساعد دارند.پروفسور كازوكوناكاجيما- استاد آموزش دوزبانه دانشگاه مطالعات خارجي ناگويا- در اين باره مي گويد: دعوت كردن از يك معلم خارجي براي حضور در مدرسه (چند بار در طول سال) كار درستي است اما موجب پيشرفت مهارت هاي زباني شاگردان نمي شود.رشد آموزش زبان انگليسي در كودكستان ها و مراكز پيش دبستاني ژاپن، اين بحث را به ميان آورده كه كودكان خردسال قادرند زبان خارجي را همزمان با مسلط شدن بر زبان مادري شان فرا گيرند.پروفسور ناكاجيما نيز با اين موضوع موافق است، اما مي گويد: ما مي توانيم در سنين خردسالي به كودكان خود انگليسي ياد بدهيم اما تكليف ما با نظام آموزشي چيست؟ نظام آموزشي ژاپن به گونه اي است كه امكان قرارگرفتن كودكان در محيط يادگيري زبان انگليسي را فراهم نمي كند. اين استاد در ادامه مي افزايد: توجه صرف به آموزش زبان انگليسي كار اشتباهي است. زبان بايد در تمامي فعاليت هاي مدرسه مانند نقاشي، آوازخواندن و غيره گنجانده شود. كودكان بعداً لغت ها و عبارت ها را فرامي گيرند. يادگيري زبان انگليسي براي كودكان تفاوتي با يادگيري زبان مادري شان (ژاپني) ندارد. يوچي ايشي زوكا- يكي از مسئولان بخش آموزش پيش دبستاني وزارت آموزش وپرورش ژاپن- مي گويد: مراكز آموزش پيش دبستاني دولت مجازند برنامه هايي براي آموزش زبان انگليسي به كودكان، ترتيب دهند اما فقط تا حد معيني اجازه آموزش زبان انگليسي را دارند. او در ادامه مي گويد: ما با آموزش زبان انگليسي مخالف نيستيم. به ويژه در برخي از بخش هاي كشور كه ارتباط مردم با خارجي ها زيادتر است، دانستن زبان انگليسي ضروري به نظر مي رسد. شماري از مردم اصرار دارند كه زبان انگليسي در دوره پيش دبستاني هم بايد جزو درس هاي اصلي باشد اما چون درس زبان انگليسي جزو درس هاي دوره ابتدايي ژاپن نيست، بنابراين وقفه اي شش ساله بين يادگيري زبان در دوره پيش دبستاني و ازسرگيري آن در دوره راهنمايي به وجود مي آيد. از اين گذشته، مدارس ابتدايي هم درخواست گنجاندن آموزش زبان انگليسي در برنامه درسي را به ما اعلام نكرده اند. با اين حال اگر قرار شود زبان انگليسي جزو برنامه درسي دوره پيش دبستاني باشد، خود من با آن مخالفم زيرا معتقدم كه اين امر بر توانايي كودكان براي يادگيري زبان ژاپني و ساير دروس، تأثير خواهد گذاشت. كودكان در درجه اول بايد بر زبان مادري شان تسلط پيدا كنند و بعد از آن بقيه درس ها از جمله انگليسي را فراگيرند.اين اعتقاد كه كودكان توانايي يادگيري دو زبان را به طور همزمان ندارند، از نظر بسياري از پدران و مادران ژاپني مردود شمرده مي شود. براي مثال، تومي ناگا- مادر جوان ژاپني - با يادآوري زماني كه كودك دو سال و نيمه اش او را «مامي» خطاب كرده مي گويد: كودك من فقط چند كلمه انگليسي بلد است. من و شوهرم در خانه به زبان ژاپني صحبت مي كنيم. بنابراين من اصلاً نگران اين نيستم كه آموزش زبان انگليسي به فراگيري زبان مادري اش لطمه بزند
با آنكه ژاپن پيرترين جمعيت جهان را دارد، اما يادگيرندگان زبان انگليسي در آن، جوان تر از هميشه اند.امروزه آموزش زبان انگليسي به كودكان خردسال پيش دبستاني، در ژاپن مد روز شده است. پدران و مادران ژاپني كه از روند اصلاحات آموزشي در كشورشان دل خوشي ندارند، كودكان خود را پيش از آنكه راه رفتن ياد بگيرند، به آموختن زبان انگليسي وامي دارند و بدين ترتيب، صنعتي چند ميليون دلاري را كه شامل مواد آموزشي زبان انگليسي و تدريس است، رونق مي دهند.بر اساس گزارش مؤسسه تحقيقاتي يانو، آموزش مكالمه زبان انگليسي به كودكان پيش دبستاني و نوجوانان كوچك تر از پانزده سال در سال ۲۰۰۴ ، ۷۶۸ ميليون دلار درآمد توليد كرده است. پدران و مادران ژاپني در همين سال ۳۸۸ ميليون دلار صرف كتاب هاي آموزش زبان انگليسي، نوارهاي كاست، بازي ها و ساير مواد آموزشي كرده اند. بر اساس آخرين بررسي سازمان «بنس» كه عهده دار مدارس زنجيره اي زبان انگليسي و توليد مواد آموزشي در ژاپن است، ۱۴درصد خانوارهايي كه كودك خردسال پيش دبستاني دارند، كودكان خود را به كلاس هاي انگليسي مي فرستند. ۲۱درصد كودكان پنج ساله ژاپني هم در حال آموختن زبان انگليسي اند. گفتني است اين ميزان در سال ۲۰۰۰ فقط ۶درصد بوده است و در كل كشور فقط ۱۴۰ مدرسه آموزش انگليسي دائر بوده است.از آنجا كه مقام هاي آموزش وپرورش ژاپن و معلمان اين كشور در مقابل درخواست مردم در خصوص افزايش حجم آموزش زبان انگليسي در مدارس ابتدايي و كودكستان ها ايستادگي مي كنند، پدران و مادران ژاپني ناچارند كودكان خود را براي يادگيري زبان انگليسي به كلاس هاي خصوصي بفرستند اما اين كلاس ها نيز كيفيت چنداني ندارند و از حوزه نظارت و كنترل وزارت آموزش وپرورش خارجند.كيت جاكوبن- مدير آموزش كودكستان بين المللي هيرو در منطقه مدرن و پرزرق و برق آزابو در توكيو- مي گويد: پدران و مادران بايد براي نام نويسي فرزندانشان در اين كلاس ها، با احتياط و دقت فراوان عمل كنند. در اين كودكستان كه هميشه حدود ۴۰ كودك يك تا پنج ساله در فهرست انتظار آن قرار دارند، فقط معلمان با تجربه و صلاحيت دار استخدام مي شوند. جاكوبسن در ادامه مي گويد: به راه انداختن چنين كلاس هايي، هم از روي علاقه و هم به خاطر كسب درآمد است. به نظر مي رسد كه بسياري از اين كلاس ها، برنامه مشخصي براي آموزش زبان انگليسي ندارند. با اين حال اطمينان دارم كه منفعت كودكان را در نظر مي گيرند اما برخي ديگر بسيار شبيه مهدكودك اند و جز اسباب بازي هاي گوناگون و سرگرمي ها، چيز ديگري براي عرضه به كودكان ندارند.برخي از پدران و مادران ژاپني، يادگيري زبان انگليسي را براي كودكان خود ضروري مي دانند و معتقدند كه فرزندانشان در صورت دانستن زبان انگليسي در آينده، بخت ورود به دانشگاه هاي معتبر و درجه يك و ورود به حرفه هاي پزشكي، وكالت يا مشاغل سطح بالاي دولتي را خواهند داشت. اما به نظر مي رسد كه افزايش شمار مدارس خصوصي و كلاس هاي آموزش زبان انگليسي بيشتر براي رفع نياز پدران و مادراني است كه سودايي بيش از موفقيت تحصيلي فرزندانشان در سر مي پرورانند.يوكاري توميناگا، زن خانه دار سي و شش ساله ژاپني است كه پسرش ماناتو را به تازگي در كلاس هاي انگليسي كه يكي از همسايه هاي نيوزيلندي آنان به راه انداخته نام نويسي كرده است. او بيم دارد كه چنانچه كودكش آموختن زبان انگليسي را از سن ۱۲سالگي در مدارس دولتي آغازكند، از نظر ذهني و اجتماعي دچار عقب ماندگي شود.او درباره آموزش زبان انگليسي در مدارس مي گويد: ژاپني ها چند سال در مدرسه انگليسي مي خوانند، اما نمي توانند به خوبي به اين زبان صحبت كنند، بنابراين من نمي خواهم وقتي پسرم بزرگ شود، همين مشكل را داشته باشد. پسرم در كلاس انگليسي فقط انگليسي ياد نمي گيرد، بلكه با ساير مردمان و فرهنگ ها هم آشنا مي شود و اين برايش خيلي جالب است. مسلماً من هم دوست دارم پسرم در آينده در يك دانشگاه خوب درس بخواند. اما دانستن زبان انگليسي در بزرگسالي، فرصت هاي زيادي در اختيارش قرار مي دهد. وزارت آموزش وپرورش ژاپن در سال ۲۰۰۲ به مدارس ابتدايي اجازه داد كه در بخشي از كلاس هاي دروس جامع خود، فعاليت هاي آموزشي مبتني بر زبان انگليسي را بگنجاند. اكنون اين برنامه در بيش از نوددرصد از ۲۲۴۸۱ مدرسه ابتدايي ژاپن، اجرا مي شود اما اين برنامه كه فقط شامل ديدارهاي گاهگاهي با انگليسي زبانان است، از نظر بسياري از دانش آموزان ناكافي است.پيشنهاد وزير آموزش وپرورش ژاپن در خصوص اجباري كردن آموزش زبان انگليسي در مدارس ابتدايي، مورد پسند بسياري از مردم قرار گرفت اما آموزگاران و دستگاه اداري آموزش وپرورش، روي خوشي به اين پيشنهاد نشان نداد. بر اساس نظرسنجي هاي دولت ژاپن، در حالي كه بيش از ۷۰درصد پدران و مادران با اين پيشنهاد موافقند، فقط ۳۶درصد معلمان نسبت به آن نظر مساعد دارند.پروفسور كازوكوناكاجيما- استاد آموزش دوزبانه دانشگاه مطالعات خارجي ناگويا- در اين باره مي گويد: دعوت كردن از يك معلم خارجي براي حضور در مدرسه (چند بار در طول سال) كار درستي است اما موجب پيشرفت مهارت هاي زباني شاگردان نمي شود.رشد آموزش زبان انگليسي در كودكستان ها و مراكز پيش دبستاني ژاپن، اين بحث را به ميان آورده كه كودكان خردسال قادرند زبان خارجي را همزمان با مسلط شدن بر زبان مادري شان فرا گيرند.پروفسور ناكاجيما نيز با اين موضوع موافق است، اما مي گويد: ما مي توانيم در سنين خردسالي به كودكان خود انگليسي ياد بدهيم اما تكليف ما با نظام آموزشي چيست؟ نظام آموزشي ژاپن به گونه اي است كه امكان قرارگرفتن كودكان در محيط يادگيري زبان انگليسي را فراهم نمي كند. اين استاد در ادامه مي افزايد: توجه صرف به آموزش زبان انگليسي كار اشتباهي است. زبان بايد در تمامي فعاليت هاي مدرسه مانند نقاشي، آوازخواندن و غيره گنجانده شود. كودكان بعداً لغت ها و عبارت ها را فرامي گيرند. يادگيري زبان انگليسي براي كودكان تفاوتي با يادگيري زبان مادري شان (ژاپني) ندارد. يوچي ايشي زوكا- يكي از مسئولان بخش آموزش پيش دبستاني وزارت آموزش وپرورش ژاپن- مي گويد: مراكز آموزش پيش دبستاني دولت مجازند برنامه هايي براي آموزش زبان انگليسي به كودكان، ترتيب دهند اما فقط تا حد معيني اجازه آموزش زبان انگليسي را دارند. او در ادامه مي گويد: ما با آموزش زبان انگليسي مخالف نيستيم. به ويژه در برخي از بخش هاي كشور كه ارتباط مردم با خارجي ها زيادتر است، دانستن زبان انگليسي ضروري به نظر مي رسد. شماري از مردم اصرار دارند كه زبان انگليسي در دوره پيش دبستاني هم بايد جزو درس هاي اصلي باشد اما چون درس زبان انگليسي جزو درس هاي دوره ابتدايي ژاپن نيست، بنابراين وقفه اي شش ساله بين يادگيري زبان در دوره پيش دبستاني و ازسرگيري آن در دوره راهنمايي به وجود مي آيد. از اين گذشته، مدارس ابتدايي هم درخواست گنجاندن آموزش زبان انگليسي در برنامه درسي را به ما اعلام نكرده اند. با اين حال اگر قرار شود زبان انگليسي جزو برنامه درسي دوره پيش دبستاني باشد، خود من با آن مخالفم زيرا معتقدم كه اين امر بر توانايي كودكان براي يادگيري زبان ژاپني و ساير دروس، تأثير خواهد گذاشت. كودكان در درجه اول بايد بر زبان مادري شان تسلط پيدا كنند و بعد از آن بقيه درس ها از جمله انگليسي را فراگيرند.اين اعتقاد كه كودكان توانايي يادگيري دو زبان را به طور همزمان ندارند، از نظر بسياري از پدران و مادران ژاپني مردود شمرده مي شود. براي مثال، تومي ناگا- مادر جوان ژاپني - با يادآوري زماني كه كودك دو سال و نيمه اش او را «مامي» خطاب كرده مي گويد: كودك من فقط چند كلمه انگليسي بلد است. من و شوهرم در خانه به زبان ژاپني صحبت مي كنيم. بنابراين من اصلاً نگران اين نيستم كه آموزش زبان انگليسي به فراگيري زبان مادري اش لطمه بزند
.منبع: اجوكيشين گاردين
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر